Grono pedagogiczne z naszej szkoły: Edyta Mizura (nauczyciel j.angielskiego), Izabela Opozda (nauczyciel j.polskiego), Dariusz Keller (nauczyciel muzyki), Karina Piotrowska-Niewczas (pedagog) oraz Katarzyna Grzelka uczestniczyło w 40 godzinnym szkoleniu w zakresie Ogólnopolskiego Programu Wspierania Umiejętności Wychowawczych Rodziców i Nauczycieli finansowanym przez Ministerstwo Edukacji Narodowej. Zajęcia odbywały się w weekendy i były prowadzone przez wojewódzkich koordynatorów– p. mgr Annę Michalską i p. mgr Krystynę Przybyłowicz. Naczelnym hasłem programu były słowa „Wychowywać to kochać i wymagać”.
Większość zajęć miała charakter psychologiczny. Pierwszy cykl zajęć dotyczył zagadnienia „Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały, jak słuchać żeby dzieci do nas mówiły”.
Wśród tematów wiodących pojawiły się:
1. Budowanie dobrej relacji dorosły-dziecko, nauczyciel-uczeń.
2. Wspieranie procesu usamodzielniania się dziecka/ucznia.
3. Konstruktywne rozwiązywanie konfliktów.
4. Budowanie realnego poczucia własnej wartości dziecka/ucznia.
5. Zachęcanie do współpracy.
6. Jak pomóc dziecku/uczniowi, by radziło sobie z własnymi uczuciami.
7. Uwalnianie dziecka/ucznia od grania określonych „ról”.
Zajęcia cieszyły się bardzo dużym zainteresowaniem wśród nauczycieli. Niewątpliwie wzbogaciły nasz warsztat metodyczny i dydaktyczny. Każdy z nas zaś powinien pamiętać, że nie ma dzieci, których nie ma za co chwalić, ponieważ w każdym można dostrzec coś dobrego, trzeba tylko chcieć odkryć te „grudki złota”.
Większość zajęć miała charakter psychologiczny. Pierwszy cykl zajęć dotyczył zagadnienia „Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały, jak słuchać żeby dzieci do nas mówiły”.
Wśród tematów wiodących pojawiły się:
1. Budowanie dobrej relacji dorosły-dziecko, nauczyciel-uczeń.
2. Wspieranie procesu usamodzielniania się dziecka/ucznia.
3. Konstruktywne rozwiązywanie konfliktów.
4. Budowanie realnego poczucia własnej wartości dziecka/ucznia.
5. Zachęcanie do współpracy.
6. Jak pomóc dziecku/uczniowi, by radziło sobie z własnymi uczuciami.
7. Uwalnianie dziecka/ucznia od grania określonych „ról”.
Zajęcia cieszyły się bardzo dużym zainteresowaniem wśród nauczycieli. Niewątpliwie wzbogaciły nasz warsztat metodyczny i dydaktyczny. Każdy z nas zaś powinien pamiętać, że nie ma dzieci, których nie ma za co chwalić, ponieważ w każdym można dostrzec coś dobrego, trzeba tylko chcieć odkryć te „grudki złota”.